5 – Çocuk eğitiminde sabırlı olmak lazım.

 

            Her işin başında sabır olduğu gibi çocuk eğitiminde de sabırlı olmak çok çok önemlidir. “innellahe meassabiriin” Allah sabredenlerle beraberdir. Yaratılmış olan varlıklar içerisinde hiçbir şey kendiliğinden “ol” deyince olmuyor. “ol” denince olduran sadece yüce Mevla’mız Allah’ımızdır. Bizler zevkle, şevkle, azım ve kararlılıkla özellikle de sabırla üzerimize düşen görevimizi yerine getireceğiz.  

 

            Bir çocuk dokuz ayda dünyaya geliyor. Beş altı ayda zar zor emekliyor. Bir iki yılda düşe kalka yürüyor, iki üç yılda konuşuyor. Bir tohum toprağa atıldıktan sora toprak altında geçirmiş olduğu belli bir aşamadan sora yılmadan, sabırla üzeri

 

nde bulunan toprağı adeta dışıyla tırnağıyla yararak yeryüzüne çıkmakta ve gün yüzü görmektedir. Zahmetsiz rahmet yok. Yeni doğmuş olan bir oğlak veya har hangi bir hayvan yavrusu düşününüz karnını doyurmak ve yaşama tutunmak için düşe kalka annesinin yanına varmakta ve annesinden dünyanın en kaliteli besin kaynağı olan süte ulaşmak zorundadır. Örnekleri kafamızdan çoğaltarak kendi kendimize tefekkür edebiliriz. Hiç bir şey öyle kolay değildir. Emek gerek, sabır gerek.

 

            Bu yazımızda başlıklar ayrı ayrı olarak gözükse de Konu yalnız ve yalnız çocuklarımızdır. Çocuklar içinde hayatta en önemli ve birinci rol model anne babalardır. Her çocuk İslam fıtratı üzere doğar, sonradan anne ve babasının dini üzere yaşamını idame ettirir.

 

Bir önceki yazımızda bahsetmiş olduğumuz karınca misali incelenirse göz aydınlığımız olan çocuklarımızı hayata hazırlarken nelere katlanmamız gerektiği hususunda bize yol gösterdiği kanısındayım. Eğitim anne rahminde başlar demiştik. Anne rahminde başlayan eğitimimiz hiçbir tatil, ara tatil, karne tatili veya mola vermeden devam etmelidir. Milli Eğitim Bakanlığına bağlı, ücreti mukabilinde çocuğumuzun eğitimi ile meşgul olan öğretmende yılın belirli günlerinde ve zamanlarında tatil arzusu olabilir. Bir anne ve baba için bu mümkün değildir.

 

Öncelikle hedefimiz edepli, terbiyeli, büyüklerini sayan, küçüklerini seven, çevresini seven, çevresince sevilen, doğayı seven, doğayı koruyan, tüm canlıları seven ve koruyan, Yaratılanı yaratandan ötürü seven, hayırlı bir birey yetiştirmek. Evde olduğu gibi çarşıda, pazarda, yolda, arabada, trafikte, bir deniz kenarında, sinemada, camide, okulda her zaman ve har yerde, zamanın ve yerin gerektirdiği şekilde tutum ve davranışlarımızla en büyük rol modelleri olduğumuz çocuklarımıza karşı önce bizler hayatımızda tatbik edeceğiz, sora çocuklarımızın yapmasını isteyeceğiz.

 

Çocuklarımıza oyuncaklarını tertipli ve düzgün kullanmasını öğreteceğiz. Arkadaşlarıyla kavga etmeden oynamalarını öğreteceğiz. Paylaşmayı öğreteceğiz, sevmeyi öğreteceğiz. Oynadıktan sonra oyuncaklarını etrafa dağıtmadan, kırmadan dökmeden oyuncaklarını toplayıp yerlerine koymayı öğreteceğiz. Zamanında yemek yemesini, zamanında yatmasını, zamanında kalkmasını öğreteceğiz.

 

Yılgınlık yok, olmuyor diye bir şey yok, olacak. Sabır gerek, sabretmek gerek. Geri zekâlı çocuk yok, ilgisiz, alakasız çocuk var. İşini bilmeyen, görevini yapmayan ebeveyn var. İşimiz öyle kolay değil tabi, Önce bilinçli anne baba yetiştireceğiz, ondan sonra onlardan öncelikle ailesine olmak üzere, vatana ve mille hayırlı evlatlar elde edeceğiz. Sabredeceğiz, sabredeceğiz, sabredeceğiz. Yılmadan, bıkmadan, usanmadan çocuğumuzun öğrenmesi gereken şeyleri öğreteceğiz.

 

Bir sonraki madde  

 

6 – Çocukların içindeki cevheri keşfetmek.

HÜSEYİN BALCI

Okunma Sayısı: 113

Yorum Ekle

YAZARIN DİĞER YAZILARI